Gülmek bir halk gülüyorsa gülmektir…

admin

yalcin_s_1963@mynet.com

Artık her şeyin sahtesi var. Klasik bir söz bu ama hala geçerli ve geçerli olmaya da belki asırlar boyu devam edecek. Gözyaşının bile sahtesi olduktan sonra; insan şaşırmıyor bir şeylere, şaşırmasa da bunu doğal karşılar hale gelirsek, işte o zaman bütün sahtelikleri doğal karşılar hale geliriz. 
*
Ekranlarda çok gördük, her tıkanmada, her tökezlemede, her suçüstü yakalanmada salya sümük ağlayan politikacıları. Timsah gözyaşlarını… Ağlamanın, gözyaşının sahtesi olur da gülmenin, gülümsenin de sahtesi olmaz mı? O da olur. Hatta sahtesinin yanı sıra farklı bir çeşidi de vardır gülmenin. İşte o da sırtlan gülüşü.
*
Biz ormanlarda yaşayan vahşi hayvanlar değiliz ama nedense peşimizde hep bir avcı dolaşır. Yaşadığımız topraklar üzerinde nedense bir hayvan kadar bile olamıyoruz. Hayvanın doğasında doyumsuzluk yok. Aç bir kurt kadar olamıyoruz örneğin ve hiç bir hayvan kendine yetecek kadarından fazla avlanmıyor.
*
Biz ise; birbirimizin kanını içiyoruz. Birbirimize gol atmak, boşa düşürmek, galip gelmek için yarışıyoruz. Üstünlük, güç, kibir, ego arınamadığımız onulmaz hastalıklarımız haline gelmiş artık. Bazen insan etrafında yaşananları görünce utanıyor. Çok örnekler var bu konuda. Tecavüze uğrayan çocukları değil, o pislik vakfı koruyan bu ülkenin bir bakanı hakkındaki gensoru reddedildiğinde kuyruğa girenlerin sırtlan gülüşüne rahmet okutan gülmeleri… Emeklilikte yaşa takılanlarla ilgili önergeye ret verildiğinde gülenleri de unutmamak gerek.
*
2012 yılında Van depreminde enkaz altında kalan 13 yaşındaki Yunus, hayatta kalmıştı ama hastaneye nakledilirken iç kanamadan ölmüştü. Yunus Geray, yüzlerce ölümün sembolüydü. Yunus’un vicdanları kanatan fotoğrafını bir il başkanı, dönemin başbakanına gülerek hediye ettiğinde aslında insanlığın öldüğüne gülüyordu oradaki herkes. O hediyeyi veren, o anı alkışlayan, o durumu gülerek izleyen herkes aslında aynı suça ortak oluyordu.
*
Oysa gülmenin en güzeli bir çocuğun gülüşüdür. Bir çocuk gülüşünden daha güzel ne olabilir ki… Kadın, çocuk istismarıyla, türlü iğrençlikle neleri tüketmedik ki…
*
Kadına, çocuğa her türlü kötülük yapılırken iyi hal indirimleri, kapatılan dosyalar, göstermelik komisyonlarla, Osmanlıcı, fetihçi politikalarla, sapık yobazların fetvalarıyla her şeyin altüst edilmesini, kirlenmeyi, rezilliği, çürümeyi, bu Allahsızlığı, kitapsızlığı besleye besleye bugünlere geldik. Biz çocukların varettiği en güzel gülmeleri bile pervasızca tükettik.
*
Eğer bir çocuk değilsek, çocukların gülüşleriyle birlikte yarınlarını çalmayacaksak, gülmeyi öğrenelim lütfen. Hukuksuzluğun, barışın, özgürlüğün, insan haklarının hiçe sayıldığı yerde gülemezsiniz, mutlu olamazsınız.
Belki de bunun için “Gülmek bir halk gülüyorsa gülmektir” demiş Edip Cansever!