Çağımızı yaşarken payımıza düşen…

admin

yalcin_s_1963@mynet.com

Şimdi
utançtır tanelenen
sarışın çocukların başaklarında.
Cemal Süreya

Çağımız, uzay çağı, bilim çağı… Sahi nerede kalmıştık? Acaba ahıra çevrildiği iddia edilen camileri mi konuşmalı şimdi? Başörtüsünü mü konuşmalı? Sen Kürt, sen Arap, Sen Zaza, Sen alevi, o sünni diye mezhep, dil, din, ırk üzerinden nasıl farkına bile varmadan ayrıştırılırken insanlar, acaba payımıza ne düşer?
*
Neler düşmedi ki payımıza; bu bereketli topraklar üzerinde. Yoksulluk bilmem kaçıncı kez düştü payımıza… Emeğimizden kim bilir kaçıncı kez çalındı, kalem kalem iğneden ipliğe her şeye vergi ödemek de düşer payımıza? Payımıza mahkemeler, duruşmalar düşer. Payımıza zamlar düşer… Atanamayan yüz binlerce öğretmen, sağlık mensubu ve üniversite mezunlarıyla payımıza işsizler ordusu düşer… 
*
Payımıza zulüm düşer… İinşaatlarda, madenlerde, fabrikalarda ölümler düşer. Katil patronların payına hem rant hem de aklanmak düşer… Payımıza takdiri ilahi düşer, güzel ölmek düşer. Ateist, terörist, hain ilan edilmek düşer payımıza. Ateşler düşer ocaklarımıza. Kanımız, canımız gider ve hiç bitmeyen acılar düşer payımıza.  Alnında karanfiller açan çocuklarımızın cemaat yurtlarında küle dönmesi de düşer payımıza…İhmalden ölümler, kadın ve çocuk cinayetlerinin, istismarın, şiddetin korkunç boyutlara varması, din bezirganı ruh hastalarının iğrenç fetvaları eşliğinde en büyük utançlar düşer payımıza… 
*
Bir gecede 6 bin zeytin ağacımızın kesilmesi düşer payımıza. 6 bin akademisyen işinden atılır. Ölülerimiz, yoksulluğumuz, hapisler, bitmeyen zulüm, zifiri bir karanlık, işsizlik, çalınan yarınlarımız eşliğinde payımıza; yalanlar düşer.
*
Bir umut ışığı olsa, güneş doğsa üstüne karanlığı hiç bitmeyen kentlerin… Fırtına dinse, yeniden çiçeklense kuruyan dallar, yollar açılsa ve önce çocuklar gülümseyiverse… 
Bugün ölümlerin bilançosunu tutmak da düştü payımıza. 
 *
Gün gelir payımıza tarih yazmak da düşer! Bunca acıya rağmen sol göğsünün altındaki cevahiri karartmayanlar yazacaktır tarihi. Tıpkı Hasan Hüseyin Korkmazgil’in dizelerindeki gibi;

ekilir ekin geliriz
ezilir un geliriz
bir gider bin geliriz.