Yeni yıla girerken “Adsız Bir Çiçek

admin

yalcin_s_1963@mynet.com

işçi ölümleri, iş cinayetleri, kadın ve çocuk cinayetleri, mülteci ölümleriyle bir yılı daha geride bırakıyoruz. Tarih tekerrür değil ama bu ülkede yeni gelen yılda yeni ölümler olmayacağının ise garantisi kesinlikle yok. 
*
Hani eceldir, hastalıktır, onulmaz bir yaradır, vakti gelmiştir elbet insanlar ölecek. Ölüme çare yok ama ne yazık ki; ecelsiz öldürülüyor insanlar bu ülkede. Bebeklerin bile katledildiği bir ülkenin hangi yarınından söz edilebilir ki?
*
Hani, “Yurtta sulh, cihanda sulh” anlayışının tam da tersine döndüğü bir ülkeyiz. Komşularla, ülkelerle düşman bir Türkiye gerçeği var. Yandaşa göre, içerde gazeteci yok, hepsi de terörist. Yeni yılda gazeteci, aydın, yazar, işçi, öğrenci ya da muhaliflerin içeriye atılmayacağının bir garantisi var mı acaba?
*
Yeni yılda yeni düşmanlıklar mı çoğalır, yoksa düşmanlıklar biter mi? Kan durur mu, yaralar sarılır mı, olur mu, bir umut var mı? Bu ayrışma, kutuplaşma biter, sevginin, kardeşliğin, hoşgörünün mü yoksa yine kin ve nefretin tohumları mı saçılır? 
*
Bu ülke bir kadın ve çocuk mezarlığı olmaktan kurtulur mu, tecavüzcü sapıkların kıytırık cezalarla ödüllendirilmesinin önüne geçilir mi, hukukun üstünlüğü, üstünlerin hukuku olmaktan çıkar mı? Silahlar susar mı yeni gelen yılda?… 
*
Cemaat yurtlarında yanarak ölmez değil mi bir daha çocuklar? Aylan bebek gibi mülteci çocukları kıyıya vurmayacak, kıyıya vuran artık insanlık olmayacak, iğrenç fetvalar eşliğinde tecavüz özendirilmeyecek, değil mi?
*
Kadının giyimine, kahkahasına, sevgilisiyle, nişanlısıyla el ele tutuşup tutuşmayacağına; din adına karışılmayacak değil mi? Tutma softalar, bezirgan yobazlar, sahte din adamları, bu ülkenin bütün değerlerine küfretmeyecek değil mi?
*
Muhalifler sahte delil ve gizli tanıklarla hapislerde çürütülmeyecek, bu kirlenmişlik, bu çürüme, bu lanet olasılık, bu Allahsızlık, kitapsızlık biter mi? İşte bunun için yeni yılda değil, yeni mücadelededir umut. Gerçeği göz ardı etmemeli ama umutsuzluğa da düşmemeliyiz.
*
Ve inadına insan kalacağız. Tıpkı, Edip Cansever’in toplumsal ve siyasal çatışmaları insanca yaklaşımla aşmaya düşündüğünün altını çizdiği “Adsız Bir Çiçek” şiirindeki gibi;
Yerleştir bu sevdayı her yerine/ Yüzünde ter olan su damlacıklarının/ Kaynağına yerleştir/ Her zaman saklamadığın,/ acısızlığın son durağına/ Gül taşıyan çocuğuna yerleştir/ Ve omuzlarına, daracık omuzlarına/ Üşümüş gibisin de sanki azıcık öne taşırdığın/ Tam oraya işte, uçsuz bucaksız bir düzlükten/ Bir papatya tarlasıyla ayrılmış göğüslerine yerleştir/ Ve esmediğine bir de,/ eski bir yangının izlerinin rengind