Bir daha çocuk olsam, Büyürsem şerefsizim

SÜLEYMAN YALÇIN

gercekadana01@gmail.com

Çocukken büyümeyi, yaşlandıkça çocukluğunu hayal eden Toplumun çocuklar idik biz.
Şair o kadar güzel tasvir etmişki,
Bir daha çocuk olsam
Çocuk olsam bir daha
Ekmek elden, su gölden
Ne borçlu, ne işsizim
Büyürsem şerfsizim
Yaşadığına say derler, yok öyle geriye döneyim, herkesin bir sırası var, kazık çakmak yok öyle Dünya’ya
Aslında, geri çocukluğa döneyim hayali büyüdükce sorumluluğunda büyümesinden kaçma hissidir.
Yada, yaşadığımız Dünya’nın içinden çıkılmaz hal almasıdır.
Gerçi Dünya n’apsın?
Bütün sorunların yumağı senin büyümenle alakalı olan değildir, seni yönetenlerin azgınlığıdır.
Neye azgınlar?
Hep bana, bana.
Halbuki testere gibi olup bir sana, bir bana görüşünü öne çıkarsa bu Dünya yaşanası bir evren olacak.
Gerçi oda, senin seçim indir bu yanlışlar yumağı.
Layık olduğun kişidir seni yöneten.
O zaman hiç kaçmaya çalışma! hesabı ödemeden, yaptığın yanlışlar hayatını düzene koyar.
Çocukken de başkaları hayatın hakkında karar vermiyormuydu?
Hayal etmek serbest, ama… olmayacak hayallerin peşinde koşacağına ömrünün son yıllarında iyi insan olmayı dene.
Zaten çocukluğa dönsen ne olacak yediğin haramlar başa mı dönecek?
Unutma bu gün insanlığa zalimlik yapanlarda daha önce çocuktu.
Napalım “sütü bozukmuş” diyerek baştan savmak yok öyle.
Demek oluyor ki,
Çocukluğunu boşa yaşamışsın, bu kadar kötülük, bu kadar kavga, insanlığın köküne kezzap atanlar, yada Hitler çocukluğunu yaşarken hiç büyümeyeceğinimi sandı?

O zaman neymiş?
Bırak artık şimdi çocuk olsam savsatasını “adam ol” yeterli.